ميزان فعاليت جسماني در پيشگيري از بيماري هاي مزمن: يك مطالعه مروري

در اين تحقيق سعي بر اين است كه اثر ورزش در پيشگيري از بيماري هاي مختلف در پژوهش هاي مختلف مورد بررسي قرار گيرد. هدف از اين تحقيق، بررسي فعاليت جسماني در پيشگيري اوليه از بيماري هاي مزمن است. با توجه به اين نكته كه چه مقدار و شدت از فعاليت جسماني براي افزايش سلامتي مورد نياز است؟ فعاليت جسماني به طور وسيعي به عنوان وسيله اي براي پيشگيري اوليه از بيماري هاي مزمن و همچنين درمان و توانبخشي بيماران شناخته شده است. علاوه بر اين، فعاليت بدني، تاثير مثبتي بر سلامت و رفاه فرد دارد. عليرغم مزاياي فعاليت جسماني منظم، درصد بزرگسالان غيرفعال از نظر فيزيكي در جهان بالا است. پايگاه هاي اطلاعاتي MEDLINE و PubMed و PMC با استفاده از كلمات كليدي مربوط به فعاليت جسماني مثل Physical fitness exercise و بيماري قلبي عروقي Cardiovascular disease و بيماري شريان كروناري Coronary artery disease ، ريسك فاكتور ها (مثل ديابت، فشار خون بالا، هايپرليپيدمي، چاقي) جستجو شد. با بررسي پايگاه هاي اطلاعاتي مذكور، با استفاده از كليد واژه هاي Energy expenditure و Exercise intensity ، 39 مقاله بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه انتخاب شدند. بيشتر مقالات در اين زمينه مطالعات آينده نگر را شرح داد. شواهد نشان مي دهند كه يك پاسخ دوز معكوس بين مقدار فعاليت جسماني و مرگ ناشي از هرگونه علت، تمام بيماري هاي قلبي عروقي،شيوع مرگ و مير ناشي از بيماري قلب، وجود دارد. حداقل مقدار موثر ورزش و فعاليت هنوز مشخص نيست ولي به نظر مي رسد فعاليت هايي كه با مصرف انرژي تقريبي 4200 KJ/Week همراه هستند به طور قابل ملاحظه اي سودمندند. فعاليت جسماني لزوما نبايد سنگين باشد تا منجر به تندرستي شود. همچنين فعاليت جسماني در حد متوسط مي تواند منجر به كاهش ريسك بيماري هاي قلبي عروقي، سكته، بيماري هاي عروق كروناري قلب، ديابت نوع 2، هايپركلسترومي، چاقي و فشار خون شود. شواهد حاضر نشان مي دهد كه تاثيرات مثبت حاصل از فعاليت هاي جسماني در يك حد كم رخ مي دهد ولي قابل ملاحظه است و مي تواند منجر به كاهش ريسك بيماري هاي قلبي عروقي، سكته، بيماري هاي عروق كروناري قلب، ديابت نوع 2، هايپركلسترومي، چاقي و فشار خون شود. مطالعات موجود نشان مي دهد كه فعاليت بدني با افزايش سلامت همراه است و خطر ابتلا به بيماري هاي مزمن و علت مرگ و مير را كاهش مي دهد. تلاش هاي بيشتر براي ارتقاي تمرين و كنترل وزن به عنوان بخشي از شيوه زندگي كه باعث كاهش خطر ابتلا به بيماري هاي مزمن مي شود، بايد افزايش يابد.