تأثير هشت هفته تمرين هم¬زمان بر سطوح پروتئين تام پلاسمايي مردان سالمند

هدف: در دوران سالمندي بيشتر افراد در معرض از دست دادن قدرت، توان و توده‏‏ي‏عضلاني هستند، در نتيجه اين عوامل نتايج قابل‏توجهي بركيفيت زندگي و سلامتي افراد مسن دارد. بنابراين روش‏هاي زيادي براي مقابله با اين مشكلات سالمندي وجود دارد كه ما از تمرينات ورزشي به عنوان يكي از روش‏ها استفاده كرديم. هدف پژوهش حاضر، بررسي اثر هشت هفته تمرين هم‏زمان بر سطوح پروتئين تام پلاسمايي در مردان سالمند است. روش شناسي: در اين پژوهش 16 مرد سالمند (ميانگين سن 87/3±25/63 سال و تركيب بدن 98/4±09/27 كيلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفي، در دو گروه تمرين هم‏زمان و گروه كنترل تقسيم شدند. تمرينات شامل هشت هفته تمرين هم‏زمان (تركيب مقاومتي و استقامتي)، هفته‏اي سه جلسه و با در نظر گرفتن اصل اضافه بار لحاظ شد. اين برنامه از تمرينات ساده به مشكل و از شدت پايين به شدت بالا، همچنين با در نظر گرفتن اصل اضافه بار و افزايش شدت تمرين و رعايت مسائل ايمني انجام گرفت. گروه كنترل به روال زندگي خود بدون انجام هيچ‏گونه فعاليت منظمي ادامه دادند. اندازه‏گيري متغير خوني، در دو نوبت پيش‏آزمون و پس‏آزمون و پس از 12 ساعت ناشتايي بين ساعت 7 تا 8 صبح به ميزان 5 ميلي‏ليتر از وريد آرنجي گرفته شد. يافته‏ها: براساس نتايج آزمون تي همبسته در گروه تمرين و همچنين كنترل نشان داد، در پس آزمون نسبت به پيش آزمون در گروه تمرين پروتئين تام افزايش داشته اما در گروه كنترل اين‏طور نبوده است و اين تغيير ميانگين‏ها در گروه تمرين از نظر آماري معنادار بوده است (P≤0.05). نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش بيانگر اين مسئله است كه تمرين هم‏زمان باعث بهبود سطوح پروتئين تام پلاسمايي مي‏شود. بنابراين انجام تمرينات هم‏زمان در درازمدت مي‏تواند با بهبود پروتئين تام بر فاكتورهاي مهم سلامت مرتبط با قدرت و توده عضلاني در افراد سالمند موثر باشد.