تأثير افزايش ساعات ورزشي بر انگيزش تحصيلي و سلامت عمومي دانش¬آموزان پسر مقطع راهنمايي

هدف از اين تحقيق بررسي تاثير افزايش ساعات ورزشي بر انگيزش تحصيلي و سلامت عمومي دانش آموزان پسر مقطع راهنمايي بود. به همين جهت با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي تعداد 40 نفر دانش آموز پسر پايه اول و دوم راهنمايي مدارس بخش الوار گرمسيري انتخاب و در دو گروه 20 نفره (آزمايش و كنترل) جايگزين شدند. پرسشنامه انگيزش تحصيلي هارتر و پرسشنامه سلامت عمومي(GHQ) در مرحله پيش آزمون و پس آزمون اجرا و متغيرها ي وابسته (انگيزش تحصيلي و سلامت عمومي) مورد اندازه گيري قرار گرفت. گروه آزمايش طي 24 جلسه ي90 دقيقه اي مداخلات ورزش را به صورت گروهي دريافت نمود. داده¬ها با استفاده از روشهاي تحليل كو واريانس چند متغيري (مانكوا)، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. مقايسه نتايج آزمونها در مراحل پيش آزمون و پس آزمون¬ها نشانگر تاثير مداخلات در بهبود شاخص¬هاي انگيزش تحصيلي و سلامت عمومي گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل در سطح معني داري 05/0بود.