قانون گرايي مشروطه عليه پاتريمونياليسم قاجار

هدف عمده مقاله حاضر عبارت است از واكاوي ماهيت حكومت قاجار در روند برابر انقلاب مشروطه ايران به عنوان انقلابي قانون گرا. پرسش عمده اين تحقيق عبارت از اين است كه دولت قاجار به مثابه حاكميت سياسي داراي كدام خصلت‌ها بوده و با كدام دسته از نظريات دولت قابل تشريح و تبيين مي‌باشد كه قانون مشروطه در تضاد با آن بنا نهاده شد؟ روش تحقيق اين مقاله توصيفي از نوع تاريخي بوده و روش گرداوري داده‌ها نيز اسنادي و كتابخانه‌اي مي‌باشد. يافته‌هاي تحقيق نشان مي دهد كه قاجاريه بيشترين انطباق را بر نظريه دولت پاتريمونيال دارد. خصلت پاتريمونيال بودن قاجاريه در قامت دولت استبدادي مبتني بر حاكميت فردي و اميال شخص حاكم بوده لذا مشروطه به عنوان انقلابي با خواست قانون‌گرايي بر عليه چنان ساختاري ظهور و بروز داشته است. كاركرد قانون مشروطه همانا اصلاح اين ساختار سياسي بوده است.