ارزيابي روش¬هاي كنترل علف¬هاي¬هرز و سطوح مختلف نيتروژن بر شاخص¬هاي فيزيولوژيك چغندرقند (Beta vulgaris L.)

به¬منظور بررسي روش¬هاي كنترل علف¬هاي¬هرز با استفاده از سطوح مختلف مصرف نيتروژن بر شاخص¬هاي فيزيولوژيك چغندرقند (Beta vulgaris L.)، آزمايشي در سال 1393 در شهرستان تربت جام بصورت طرح آماري كرت¬هاي يكبار خرد شده در قالب بلوك¬هاي كامل تصادفي با سه تكرار به اجرا درآمد. تيمارهاي آزمايش شامل4 سطح مختلف ازت (0، 100، 150 و 200 كيلوگرم در هكتار) به عنوان عامل اصلي، استفاده از تيمارهاي علف¬كشي كلريدازون + فن¬مديفام (هر يك به مقدار 5 كيلوگرم در هكتار) و متاميترون + فن¬مديفام (هر يك به مقدار 5 كيلوگرم در هكتار) به عنوان عامل فرعي در نظرگرفته شد. نتايج نشان داد كه تراكم علف¬هاي¬هرز تحت تأثير مقادير مختلف نيتروژن قرار نگرفت درحاليكه وزن خشك علف¬هاي¬هرز تحت تأثير قرار گرفت بطوريكه بالاترين آن در تيمار كاربرد 200 كيلوگرم كود نيتروژن در هكتار به¬همراه عدم وجين علف¬هاي¬هرز به مقدار 292 گرم در هر مترمربع حاصل شد. همچنين، افزايش مقدار كاربرد ازت در كليۀ تيمارها، عملكرد كل ماده خشك و سطح برگ (LAI) چغندرقند را افزايش داده بود. روند تغييرات سرعت رشد محصول (CGR) و سرعت جذب خالص (NAR) نيز در تمامي تيمارهاي كاربرد نيتروژن تا 55 روز پس از سبز شدن (1086 درجه- روز رشد) به حداكثر مقدار خود رسيده و پس از آن روند نزولي پيدا كرد. كاربرد ازت در اوايل فصل رشد، باعث افزايش تجمعي مادۀ خشك (TDM) در واحد سطح، بخصوص در برگ و دمبرگ¬ها شده درحاليكه در اواخر فصل علاوه بر آن سبب افزايش توليد ماده خشك در ريشه نيز شده بود.