نقش سايكوسل و كودهاي زيستي در تعديل اثرات شوري خاك بر برخي خصوصيات كمي گندم

به منظور مطالعه برهمكنش سايكوسل و كودهاي زيستي بر عملكرد و برخي خصوصيات اگروفيزيولوژيك گندم در شرايط شوري خاك، آزمايشي به صورت فاكتوريل با طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار در گلخانه تحقيقاتي دانشكده علوم كشاورزي دانشگاه محقق اردبيلي در سال زراعي 1393 اجرا شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل شوري خاك در چهار سطح (صفر، 30،60 و90 ميلي‌مولار در خاك) از نمك كلريد سديم، تلقيح بذر با كودهاي زيستي در چهار سطح (عدم تلقيح به عنوان شاهد، تلقيح با ازتوباكتر كروكوكوم استرين 5، سودوموناس پوتيدا استرين 186 و كاربرد توأم اين دو) و محلول‌پاشي با سايكوسل در سه سطح (عدم مصرف، 600 و1000 ميلي‌گرم در ليتر) بود. محلول‌پاشي 1000 ميلي‌گرم در ليتر سايكوسل، تلقيح بذر با ازتوباكتر و سودوموناس و عدم اعمال شوري بيشترين طول سنبله (25/10 سانتي‌متر) و وزن صد دانه (3/5 گرم) را داشت. كمترين عملكرد تك بوته (1/74 گرم) در بالاترين سطح شوري و عدم محلول‌پاشي سايكوسل به‌دست آمد. محلول‌پاشي 1000 ميلي‌گرم در ليتر سايكوسل و تلقيح بذر با ازتوباكتر و سودوموناس اثرات شوري را كاهش و عملكرد دانه را 20 درصد نسبت به شاهد افزايش داد.