مقايسه رژيم¬هاي گوناگون تغذيه¬اي در آفتابگردان (Helianthus annuus L.) تحت كم آبياري

چكيده: به منظور مقايسه تاثير كودهاي شيميايي، زيستي و آلي بر غلظت عناصر و ويژگي¬هاي كيفي دانه آفتابگردان رقم يوروفلور، تحت شرايط آبياري بهينه و كم آبياري، آزمايشي به صورت كرت¬هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك¬هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه بوعلي سينا همدان در سال 1394 اجرا شد. كرت¬هاي اصلي شامل دو سطح آبياري بهينه (آبياري پس از 60 ميلي¬متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) و تنش كم آبياري (آبياري پس از 120 ميلي¬متر تبخير از تشتك تبخير كلاس A) و كرت¬هاي فرعي شامل عدم كاربرد كود، كاربرد كود شيميايي، ورمي كمپوست، فسفونيتروكارا و بيوسولفور بود. نتايج نشان داد كه سطوح آبياري، تمامي صفات مورد بررسي به جز غلظت گوگرد و روغن دانه را به طور معني¬داري تحت تاثير قرار داد. همچنين صفات مورد مطالعه به طور معني¬داري تحت تاثير تيمارهاي كودي قرار گرفتند. بيشترين غلظت عناصر گوگرد، فسفر و نيتروژن دانه به ترتيب در تيمارهاي بيوسولفور، ورمي كمپوست و كود شيميايي حاصل شد. بعلاوه، كاربرد بيوسولفور بيشترين غلظت روغن دانه را به همراه داشت. با اين وجود، با توجه به عملكرد دانه، بيشترين عملكرد عناصر مذكور و روغن در تيمار آبياري بهينه× كود شيميايي به دست آمد.