اثر فصل كاشت و رژيم‌هاي آبياري بر بهره‌وري مصرف آب شش ژنوتيپ نخود در منطقه نورآباد لرستان

نظربه محدويت منابع آبي و اهميت روزافزون معرفي منابع ژنتيكي با راندمان مصرف آب بالادرگياهان زراعي، آزمايشي به‌منظور بررسي بهره‌وري مصرف آب شش ژنوتيپ نخود، به‌صورت كرت‌هاي خردشده در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در دو فصل كاشت بهاره و پاييزه در نورآبادلرستان انجام شد. عامل اصلي شامل چهار رژيم آبياري (بدون آبياري، 75، 100 و 150 ميلي‌متر) براساس تبخير از تشت تبخير كلاس A، و عامل فرعي شامل شش ژنوتيپ نخود (آرمان، آزاد، هاشم،ILC-482، ‌گريت و نورآباد) بود.نتايج نشان داد كه در تمامي سطوح آبياري كارايي مصرف آب چه براي ماده خشك و چه دانه در كاشت بهاره نسبت به پاييزه بيشتر بود. افزايش ياد شده در بهره‌وري مصرف آب در شرايط ديم (بدون آبياري) بيشتر بود. اگرچه در تمامي ژنوتيپ‌ها كارايي مصرف آب براي ماده خشك در كاشت بهاره نسبت به پاييزه بيشتر بود ولي با تشديد كم آبي ژنوتيپ ILC-482 در مقايسه با ساير ژنوتيپ‌ها افزايش معني‌داري در كارايي مصرف آب براي دانه نشان داد. بر اساس يافته‌هاي بالا مي‌توان استنباط كرد كه در شرايط ديم (بدون آبياري) كاشت بهاره ژنوتيپ ILC-482 مي‌تواند تاثير مطلوبي در كارايي مصرف آب براي دانه نخود ديم در مناطقي نظير نورآباد لرستان داشته باشد.