تفاوت‌هاي جوانه‌زني توده علف هرز تاتوره تحت تاثير شرايط اقليمي متفاوت در طول فصول مختلف

آزمايشات مزرعه‌اي در موسسه گياهپزشكي در سال1392-1391 براي ارزيابي چگونگي جوانه‌زني بذور علف‌هرز تاتوره(L. Datura stramonium) مزارع كرج و شيراز، پس از ريزش از گياه مادري در خاك انجام گرفت. تيمارها شامل، عامل اول رطوبت‌هاي مختلف خاك در‌ زمان دفن بذر، در‌ سه‌سطح خاك خشك(H1)، خاك داراي رطوبت متناوب(H2)، خاك مرطوب(H3) و عامل دوم چهارسطح دمايي كه در واقع شبيه‌سازي دماي ماه‌هاي مختلف از زمان ريزش بذر تا جوانه‌زني كه به‌صورت تلفيق ماه‌هاي آذر‌ و‌ دي(T1)، بهمن و اسفند(T2)، فروردين(T3) و ارديبهشت و خرداد(T4)، و به‌صورت تجمعي بر توده‌هاي بذر كرج و شيراز اعمال گرديدند. پس از اعمال هركدام از تيمارها(به‌مدت30 روز)، جهت ارزيابي تاثير تيمارها بر تغييرات جوانه‌زني، آزمايشات جوانه‌زني در دماي مطلوب(20درجه ‌سانتي‌گراد) صورت گرفت. نتايج تجزيه واريانس نشان داد اثرات اصلي و همچنين اثر متقابل رطوبت و دماي خاك در زمان دفن بذر اثر‌معني‌داري برروي جوانه‌زني بذور هر دو منطقه داشته است. اثر تيمارهاي آزمايش بر افزايش نرخ جوانه‌زني بذر تاتوره بيانگر اين بود، زماني‌كه بذور در خاك خشك(H1) نگه‌داري شدند، افزايش تدريجي دماي محيط، تاحدودي باعث افزايش پارامترهاي جوانه‌زني در آن‌ها ‌گرديد، البته اين افزايش در برابر خاك مرطوب و خاك داراي رطوبت متناوب ناچيز بود. به‌عبارتي بذور تاتوره زماني‌كه در دماي 4 و 7 درجه ‌سانتي‌گراد نگه‌داري شدند، در هر سه نوع خاك(از نظر رطوبت) جوانه‌زني رخ نداد، اما با افزايش تدريجي دماي محيط نگه‌داري بذور به 15و23 درجه سانتي‌گراد، تغييراتي در سطوح خواب بذور ايجاد و منجر به افزايش نرخ جوانه‌زني به‌خصوص در بذور نگه‌داري شده در خاك با رطوبت متناوب گرديد.