اثر تنش شوري بر فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدانت در گندم دوروم

به منظور بررسي اثر سطوح مختلف شوري بر ميزان آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدانت برگ، پژوهشي در سال 1393-1392 در گلخانه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز به صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي با سه تكرار به اجرا درآمد. فاكتور اول شامل ژنوتيپ (30 ژنوتيپ گندم دوروم) و فاكتور دوم سطوح شوري (0، 100، 200 ميليمولار سديم-كلريد) بود. واكنش ژنوتيپ‌ها در شرايط تنش شوري با يكديگر متفاوت بود. تنش شوري سبب افزايش فعاليت آنتي‌اكسيدانت‌هاي پراكسيداز و سوپراكسيد‌ديسموتاز گرديد، در حاليكه كاهش فعاليت آنزيم كاتالاز را به دنبال داشت. بررسي فعاليت آنزيم كاتالاز در سطوح شوري 10 و 200 ميليمولار نشان داد كه با افزايش غلظت نمك فعاليت اين آنزيم در ژنوتيپهاي 736 و 726 افزايش، در حالي ‌كه در ژنوتيپهاي 709 و 733 كاهش يافت. ژنوتيپ 736 بيشترين فعاليت آنزيم پراكسيداز و سوپراكسيداز‌ديسموتاز را نشان دادد. در شرايط تنش 200 ميليمولار رقمهاي ياواروس و سيمره به ترتيب كمترين ميزان فعاليت آنزيم سوپراكسيد ديسموتاز و پراكسيداز داشتند. بيشترين و كمترين ميزان تجمع پرولين در شرايط تنش 200 ميليمولار به ترتيب مربوط به ژنوتيپ 736 و رقم ياواروس ميباشد. بالا بودن فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدانت در ژنوتيپ‌هاي متحمل، به احتمال زياد نشان‌دهنده ظرفيت بالاتر اين ژنوتيپ‌ها جهت حذف گونه‌هاي فعال اكسيژن توليدي در مقايسه با ژنوتيپ‌هاي حساس به شوري بود.