اثر كودهاي اوره و سولفات روي بر ماده خشك و كارايي مصرف آب گياه برنج در شرايط شور و غيرشور

براي بررسي اثر كودهاي اوره و سولفات روي بر ماده خشك و كارايي مصرف آب گياه برنج (Oryza sativa L.) آزمايشي به‌صورت فاكتوريل و در قالب طرح پايه كاملاً تصادفي با سه تكرار، شامل شوري خاك (محلول 1:1 آب به خاك) در دو سطح (47/0 و 5/4 دسي‌زيمنس ‌بر متر از منبع كلريد سديم)، در دو سطح (47/0 و 5/4 دسي‌زيمنس در متر)، نيتروژن در سه سطح (صفر، 100 و 200 ميلي‌گرم نيتروژن در كيلوگرم خاك از منبع اوره) و روي در سه سطح (صفر، 5/7 و 15 ميلي‌گرم روي در كيلوگرم خاك از منبع سولفات روي) انجام شد. گياه برنج رقم هاشمي در گلدانها كشت و به‌مدت سه ماه در شرايط گلخانه‌اي و غرقاب رشد يافت. در طول دوره رشد، مقدار آب مصرفي گياه در تيمارهاي مختلف تعيين شد. نتايج نشان داد كه با مصرف اوره و سولفات روي ماده خشك گياه و كارايي مصرف آب برنج به‌طور معني‌داري نسبت به شاهد افزايش يافت. با افزايش سطح شوري خاك، ماده خشك گياه و كارايي مصرف آب كاهش يافت. نوع اثرهاي متقابل دوجانبه روي× نيتروژن، روي× كمپوست و نيتروژن× كمپوست به سطوح آنها بستگي داشت. به‌طور كلي، براي بهبود رشد برنج و افزايش كارايي مصرف آب، مصرف 200 ميلي‌گرم نيتروژن و 15 ميلي‌گرم روي در كيلوگرم خاك در شرايط شور و غيرشور مشابه مي‌تواند توصيه شود.