مديريت بازده نيتروژن و انرژي در روش هاي مختلف تهيه زمين در گندم آبي در جنوب خوزستان

بهينه سازي مصرف انرژي در توليدات گياهي از جمله ويژگي هاي تداوم كشاورزي پايدار است. به منظور بررسي تاثير روش هاي مختلف تهيه زمين در راندمان سوخت و برنامه مصرف نيتروژن بر عملكرد گندم اين آزمايش اجرا گرديد. نتايج به دست آمده از مقايسه روش هاي خاك ورزي از نظر مقدار مصرف سوخت در واحد سطح نشان داد كه بيشترين مصرف سوخت با 24/41 ليتر بر هكتار به تيمار CT (گاوآهن برگردان دار+ دو بار ديسك+ ماله) و كمترين آن با 90/19 ليتر بر هكتار به تيمار RT (دو بار ديسك + ماله) اختصاص داشت. تيمار SR از نظر ميزان مصرف سوخت با 80/30 ليتر، با تيمار RT تفاوت معني دار نشان نداد و در صورت افزايش ميزان عملكرد محصول و كاهش زمان انجام عمليات مي‌تواند جايگزين مناسبي براي آن باشد. ميزان مصرف سوخت در روش كم‌خاك‌ورزي حدود 46٪ مقدار آن در روش خاكورزي مرسوم بود. ميزان كارآيي نيتروژن با افزايش تقسيط در همه تيمارهاي انجام شده افزايش داشت. بر اين اساس تقسيط و مصرف كود نيتروژن به دفعات مكرر مي‌تواند ضمن جلوگيري از هدرروي نيتروژن موجب افزايش عملكرد و راندمان سوخت، آب و كود مصرفي گرديده و با افزايش درآمد موجب كاهش هزينه‌هاي توليد گردد. اين روند براي كارآيي زراعي زيست توده، كارآيي مصرف نيتروژن براي دانه، كارآيي مصرف نيتروژن براي زيست توده، كارآيي فيزيولوژيكي نيتروژن براي دانه و كارآيي فيزيولوژيكي نيتروژن براي كل عملكرد به ترتيب 58/97، 11/58، 10/51 ، 87/52، و 30/114 كيلوگرم به ازاي مصرف هر كيلوگرم نيتروژن مصرفي به دست آمد.