راه‌كارهاي ارتقاء بهره‌وري آب در زراعت چغندرقند

ايران از جمله معدود كشورهايي است كه زراعت چغندرقند آن، تحت شرايط آبياري است. مقدار بهره‌وري آب در زراعت چغندرقند در ايران كمتر از بسياري از مناطق جهان است. علت عمده پايين بودن بهره‌وري آب آبياري در زراعت چغندرقند ايران به دليل آن است كه در ايران برخلاف بسياري از مناطق تحت كشت چغندرقند، عمده نياز آبي اين زراعت عمدتاً از طريق آب آبياري تأمين مي‌شود. جهت افزايش بهره‌وري آب آبياري، علاوه بر افزايش عملكرد قند در واحد سطح، راه‌كارهاي مديريتي نيز توصيه شده است كه مهم‌ترين آن‌ها عبارتند از (1) كشت زودهنگام، (2) تغيير آرايشكاشت، (3) كم‌آبياري چغندرقند در مراحل مقاوم به كم‌آبي، (4) آبياري موجي، (5) كنترل علف‌هاي هرز، (6) افزايش ماده آلي خاك، (7) سيستم‌هاي آبياري تحت فشار، (8) كشت پاييزه، (9) رقم‌هاي مقاوم به خشكي، (10) كشت انتظاري و (11) كاشت نشايي چغندرقند. با كاربرد راه‌كارهاي ارائه شده، از آنجا كه بر اساس اهداف كلان در برنامه‌هاي ارتقاي كارايي بهره‌وري مصرف آب، درنظر است در سال افق (1404) به عدد توليد يك كيلوگرم شكر به‌ازاي هر مترمكعب آب آبياري دست يافت، به نظر مي رسد، رسيدن به اين هدف قابل دسترس است.