بررسي اثرات تراكم بوته بر عملكرد دانه در ارقام آفتابگردان در منطقه رودبار تفرش

اين تحقيق به منظور تعيين اثرات تراكم كاشت بر عملكرد دانه سه رقم آفتابگردان روغني در سال 1394 در مزرعه اي واقع در منطقه رودبار تفرش انجام شد.عامل كاشت با سه سطح شامل 60، 80 و 100 هزار بوته در هكتار با فاصله رديف هاي 50 سانتيمتر به عنوان عامل اصلي و عامل رقم به ترتيب تحت عنوان زاريا، بليزار و هيبريد بعنوان عامل فرعي در نظر گرفته شد. صفات اندازه گيري شده در طي اين مطالعه شامل ماده خشك اندامهاي هوايي، سطح برگ، شاخص هاي رشد، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملكرد دانه، درصد روغن، عملكرد روغن، قطر طبق، قطر ساقه، ارتفاع بوته و شاخص برداشت بودند. نتايج حاصل از اين آزمايش نشان دادكه صفات عملكرد دانه، عملكرد روغن، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، قطر طبق و شاخص برداشت اختلاف معني داري دارند. ولي در ارتفاع بوته اختلاف معني داري وجود ندارد. اثرات تراكم كاشت بر قطر ساقه و ارتفاع ناچيز ولي بيشتر شدن تراكم باعث افزايش شاخص هاي رشد بويژه LAI گرديد. در بين سه رقم آفتابگردان، رقم ‍زاريا با حدود 884/3 تن در هكتار بيشترين و رقم هيبريد با حدود 946/2 تن در هكتار كمترين عملكرد دانه را به خود اختصاص دادند.