واكنش خانواده هاي تمام خواهري چغندرقند نسبت به پوسيدگي ريشه و طوقه ريزوكتونياي چغندرقند

بيماري پوسيدگي ريشه و طوقه چغندرقند با نام solani (AG-2-2IIIB) Rhizoctonia يكي از عوامل كاهش سطح زير كشت چغندرقند در ايران مي باشد. يكي از موثرترين روشهاي كنترل اين بيماري، اصلاح و ايجاد ارقام مقاوم مي باشد. بدين منظور تعداد 80 و 66 خانواده تمام خواهري چغندر قند در سالهاي 1392 و1393 از لحاظ مقاومت نسبت به بيماري ذكر شده در گلخانه مورد ارزيابي قرار گرفتند. مايه زني با قرار دادن 5 ذرت آلوده به ايزوله 133 در كنار ريشه انجام شد. ارزيابي مقاومت در قالب طرح كاملا تصادفي با 12 تكرار انجام گرديد. ميزان پوسيدگي بوته ها 4 هفته پس از مايه زني با استفاده از مقياس (1 تا 9) يادداشت برداري شد. بر اساس نتايج بدست آمده، تعداد 50 خانواده تمام خواهري مقاوم به بيماري (با شدت آلودگي 1-2) معرفي شدند كه از آنها به عنوان والد پدري، براي تهيه هيبريد استفاده خواهد شد. از ميان آنها خانواده هاي S1-92532، ,S1-92588 S1-92586 ,S1-92533 با شدت آلودگي يك، جزو مقاومترين ها نسبت به اين بيماري بودند كه با شاهد مقاوم F- 20554 اختلاف معني داري نداشتند. در سال دوم گزينش 26 ژنوتيپ با شدت آلودگي 2-4 در گروه مقاوم و نيمه مقاوم قرار گرفتند و خانواده ( S1– 92237 ) با شدت بيماري 6/2 بيشترين مقاومت را به بيماري پوسيدگي ريزوكتونيايي نشان داد كه از شاهد مقاوم اكباتان با شدت آلودگي 4، مقاومتر بود.