اثر رژيم¬¬هاي مختلف رطوبتي و مقادير نيتروژن بر خصوصيات زراعي و كيفي ژنوتيپ¬هاي گندم

به منظور بررسي تاثير رژيم¬¬هاي مختلف رطوبتي و مقادير نيتروژن بر خصوصيات زراعي و كيفي ژنوتيپ¬هاي گندم، آزمايشي به صورت اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك¬هاي كامل تصادفي در سه تكرار در سال¬هاي زراعي 91-1389 در ايستگاه تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي جلگه رخ تربت حيدريه اجرا گرديد. سه سطح آبياري در كرت¬هاي اصلي (شامل 80، 120 و 160 ميلي¬متر تبخير از تشت تبخير كلاس A به ترتيب I1، I2 و I3) و ژنوتيپ¬ها و ارقام در سه سطح (شامل C-86-3، C-86-5 و پيشگام به ترتيب V1، V2 و V3) و مقادير نيتروژن خالص در 4 سطح (صفر، 75، 150 و 225 كيلوگرم در هكتار به ترتيب N0، N1، N2 و N3) به صورت فاكتوريل در كرت¬هاي فرعي قرار گرفت. نتايج تجزيه واريانس مركب نشان داد بيشترين و كمترين عملكرد پروتئين دانه به ترتيب از تيمار I1 (889كيلوگرم در هكتار) و I3 (675 كيلوگرم در هكتار) به¬دست آمد. ميانگين عملكرد پروتئين دانه در سطوح كودي N0 ، N1 ، N2 و N3 به ترتيب 532، 754، 886 و 933 كيلوگرم در هكتار بود. افزايش نيتروژن تا 225 كيلوگرم در هكتار به طور معني¬داري موجب افزايش عملكرد پروتئين دانه شد كه ناشي از افزايش عملكرد دانه و ميزان پروتئين دانه بود. ژنوتيپ¬هاي C-86-5 و C-86-3 به ترتيب بيشترين (810 كيلوگرم در هكتار) و كمترين (727 كيلوگرم در هكتار) عملكرد پروتئين را داشتند. با توجه به خصوصيات زراعي و كيفي مطلوب و عملكرد پروتئين دانه بالاي ژنوتيپ C-86-5، مي¬توان آن را به عنوان ژنوتيپ اميد¬بخش و مناسب جهت كاشت در مناطق خشك و نيمه خشك سرد و معتدل سرد كشور پيشنهاد نمود.