بررسي ونقد آراء تفسيري درآيه ي هفتم سوره ي آل عمران باتأكيد بر نظرتفسيري سيدمرتضي

براي فهم قران كريم، فراگيري برخي قواعد اهميت ويژه دارد. يكي از قواعد ويژه فهم قرآن، بازشناسي آيات محكم و متشابه از يكديگر و بازگرداندن آيات متشابه به آيات محكم است؛ خاستگاه اصطلاح محكم و متشابه، آيه هفتم سوره آل عمران است كه همه قرآن را به دو بخش محكم و متشابه تقسيم كرده است؛ اين آيه از همان ابتداي نزول محل بحث و نزاع بوده است. برخي از مهم‌ترين سؤالاتي كه از ديرباز درباره اين آيه مطرح بوده، اين است كه مقصود از آيات متشابه چيست؟ تأويل چنين آياتي چگونه است؟ و چه كساني تأويل آيات متشابه را مي‌دانند؟ به نظر مي‌رسد، محوري‌ترين مبحث اين آيه «واو» در عبارت « وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ » است. بسياري اين واو را مستأنفه و برخي آن را عاطفه دانسته‌اند. بنابراين كه آن مستأنفه باشد، تأويل آيات متشابه چيزي نيست كه قابل درك بشر باشد و آن را كسي جز خدا نمي‌داند؛ اما بنابراين كه آن عاطفه باشد، تأويل متشابهات قابل درك بشر است و آن را گروهي به نام «راسخان در علم» مي‌دانند. در اين مقاله كه با روش توصيفي-تحليلي و با استناد به آيات وروايات، انجام شده است، پس از بررسي روايي اين آيات، آراء تفسيري آن ها، با محوريت نظر تفسيري سيد مرتضي مورد پژوهش قرار گرفته شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش، بيان گر اين است كه بعداز مطالعه وبررسي تفاسير ذكرشده،و تطبيق آنها با قول محور(سيد مرتضي)،اين نتيجه به دست مي آيدكه در تفسير اين آيه، مورد اختلافي در بين تفاسير ذكرشده وجود ندارد وهمه، يك نظر مشابه را عنوان كرده اند و به نظر مي آيد، اگر(واو) عطف باشد، صحيح تر است. چرا كه علم به متشابهات، منحصر به خداي متعال نيست و راسخين درعلم، تأويل آن را مي دانند.