مولفه هاي فقهي سبك زندگي درفرهنگ ديني

اسلام به عنوان آخرين و كامل ترين نسخه هدايتي و تشريعي خداوند، براي شخصيت سازي، فرهنگ سازي، جامعه سازي، نظام سازي، نهادسازي وسامان دهي به فرايندهاي حيات اجتماعي مومنان، اصولي راهبردي و كاربردي را در عرصه هاي مختلف فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي، سياسي، ارتباطاتي، نظامي، خانوادگي، فراغتي و... تشريع كرده و به تناسب نيازهاي شناخته شده ثابت و متغير فردي و اجتماعي انسان، احكام ثابت و متغيري را متناسب با مصالح و مفاسد واقعي، اقتضائات زيستي، ضرورت هاي كاركردي، موقعيت هاي و شرايط تاريخي، عوارض پيش بيني ناپذير زندگي و... در نظام تشريع خود تدارك ديده است. فعال سازي ظرفيت هاي دروني نظام تشريع دين(فقه) و بهره گيري از ظرفيت هاي غني آن به تناسب نيازهاي ثابت و متغير با ميانجي روش و منطق اجتهاد واستنباط روشمند، هدفمند و مدلل از متون اصيل ديني توسط اسلام شناسان و دين پژوهان واجد شرايط صورت مي پذيرد. در اين پژوهش، تلاش شده به نقش فقه، در ايجاد سبك زندگى، توجه شود. علم فقه با تبيين رفتارهاى مجاز و متناسب با كمالات انسانى، زمينه را براى هماهنگى اراده تكوينى بشر با اراده تشريعى حق تعالى ايجاد مى‏كند و مسير سلوك متناسب با معاد را براى آدميان بيان مى‏كند. علاوه بر اين، تبيين نظام‏هاى مؤثر بر متغيرهاى دخيل در انتخاب سبك، بر عهده علم فقه است كه البته تبيين اين نظام‏ها با مشكلاتى روبه‏رو است. در اين نوشتار به برخى از آن‏ها اشاره شده است.