پيشگيري وضعي از جرم در آموزه¬هاي علوي

بزه، انحراف، كژروي عمري برابر با عمر بشر دارد و همواره اسباب اذيت و آزار بشر را فراهم نموده است مقابله با آن از قديمي¬ترين مقوله¬هاي مورد توجه بشر است. افزايش روزافزون نرخ جرم در جوامع و نيز عدم موفقيت رفتارهاي سركوب-گر حقوق كيفري در مبارزه با پديده جرم دلايل گرايش و رونق پيشگيري¬هاي غيركيفري و از آن جمله پيشگيري وضعي مي¬باشد. پيشگيري وضعي مورد توجه جرم¬شناسان دهه¬هاي اخير قرار گرفته و امروزه اهميت فوق¬العاده¬اي در مطالعات جرم¬شناسانه پيدا كرده است. گفتار، رفتار و تقرير معصومين(عليهماالسلام) حاوي مطالب فوق¬العاده ارزشمندي است كه هر يك مي¬تواند نقشه¬ي راه بشريت باشد. اين نوشتار بر تدقيق و مطالعه¬ي آموزه¬ها و انديشه¬هاي حضرت علي(عليه¬السلام) در بحث پيشگيري وضعي از جرم متمركز مي¬باشد. بدين¬سان اين پژوهش كه با روش توصيفي-تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه¬اي با محوريت و مركزيت نهج¬البلاغه نگارش شده است در صدد است آموزه¬ها و انديشه¬هاي حضرت علي(عليه¬السلام) را در خصوص پيشگيري وضعي مورد تدقيق و بررسي قرار دهد.