ارزيابي فمنيسم در فقه اماميه

يكي از موضوعاتي كه در طول تاريخ جوامع بشري مورد بررسي و آراء هاي گوناگون قرار گرفته است، مسائل مربوط به حوزه زنان است؛ از جمله مسائل فردي، خانوادگي، اجتماعي، فقهي وحقوقي،... در اين باب افراط و تفريط و كج انديشي هايي به چشم مي خورد، كه متاثر از غرب و تفكر فمنيستي است؛ كه از قرن 20 به اوج خود رسيد. فلذا زن را از احقاق حقوق خود كه منطبق با ساختار آفرينش وجودي خود و متناسب با مقتضيات زماني و مكاني بوده است،دور كرده و حتي ارائه ي اصول مند و منطقي مباني فقهي در مورد جايگاه زن را نزد آنان (زنان مومن، فرهيخته، متوليان فرهنگي و اجرايي) مشتبه ساخته است. غافل از آنكه، مباني دقيق و هدفمند فقهي مكتب انبياء و اوصياي الهي است، كه زن را با توجه به جايگاه حقيقي اش كرامت بخشيده و اجر و قرب نهاده است؛ لذا اهم مطلب اين است آنچه كه در مباني فقه اماميه در مورد زن ترسيم شده است با آنچه كه در مكتب فمنيسم ارائه شده، چه اندازه مطابقت و چه اندازه مغايرت دارد؛