انتقادهاي نيچه به افلاطون درباب حقيقت و اخلاق

از مباحث مهم فلسفه ي نيچه مخالفت و انتقاد بنيادين وي از طرح عالم مثل و به تبع آن ديدگاه اخلاقي افلاطون و همه ي فيلسوفان بعد از سقراط است. افلاطون با طرح مثل و خير اعلي نگاهي متعالي به اخلاق دارد، در حالي كه نيچه آفريدن دوباره ي ارزش ها و رهايي از اخلاق گله اي كه همه چيز را فقط به سود جامعه طلب مي كند، مطرح كرده تا با تفكر افلاطوني مقابله كند. تقابل اساسي آن ها ريشه در تفاسير متفاوت از هستي و عالم طبيعت دارد. يكي با نگاه متافيزيكي همراه است و امكان معرفت به حقايق اصيل از جمله خير اعلاي اخلاقي را ممكن مي داند و ديگري با نگاهي غير متافيزيكي همراه است و به نقد نظام هاي مابعدالطبيعي پرداخته و با تاكيد بر خواست قدرت فقط به زندگي اين جهاني بها داده كه آن هم اسير اشكال ديگر يعني پوچ انگاري معرفتي مي شود.