بررسي تطبيقي اعتقاد به منجي در اسلام، مسيحيت و يهود

اعتقاد به منجي براي جامعه بشري ، سرمايه اي ارزشمند است چرا كه يأس و نااميدي را از بين مي برد و باعث مي شود ارزش ها و هنجارهاي انساني در جامعه زنده نگه داشته شود. اعتقاد بر وجود منجي علاوه بر اينكه امري خطري است ، عاملي است براي پايداري و شكيبايي در برابر سختي ها و مشكلات. همچنين، جهان بعد از ظهور منجي همان هدف متعالي ست كه اديان به آن توجه داشته اند. پس به تبع آن ، پرداختن به مسأله منجي ضرورت پيدا مي كند. در اين تحقيق از روش كتابخانه اي و كاربردي و توصيفي استفاده شده است. منجي به معناي نجات دهنده و موعود به معناي وعده داده شده در مذاهب مختلف ، مصداق هاي متفاوتي دارد. در اين تحقيق ، در مورد مصداق موعود و منجي در اسلام و مسيحيت و يهود بحث شده و هركدام با ويژگي هاي خاص خود ، معرفي شده اند.