هدف و شيوه بيان گزاره هاي تاريخي در قران ( الگويي براي مورخان و مدرسان)

مساله اين پژوهش بررسي هدف و شيوه بيان گزاره هاي تاريخي در قران و طرح الگويي براي مورخان و معلمان است. سوال پژوهش حاضر آن است كه طرح مباحث تاريخي در قران با چه هدفي است و چگونه مطرح مي شود؟ . قران كتاب هدايت است و از بيان هر مساله اي هدفي را دنبال مي كند. قران از طريق عبرت دهي براي هدايت نوع بشر مي كوشد و بهره انسان ها از آن، بسته به ميزان درك و بصيرت آنان متفاوت است. قران با استفاده از شيوه هاي مختلف همچون گزارش و داستان، ترغيب به سير و سفر، بيان عاقبت خير و شر افراد و جوامع و ... به دنبال هدايت انسان است. تاريخ در قران با خلقت اغاز مي شود و به قوم و ملت و گروهي خاص نمي پردازد و سرنوشت همه ملت ها و همه اديان را بيان مي كند. با توجه به قانونمندي جوامع، مي توان قوانين و سنت هاي حاكم بر آن را تجزيه و تحليل كرد و از آن ها عبرت گرفت. شيوه هاي پيش بيني آينده بر اساس قانون علت و معلول و در نظر گرفتن خير موعود براي همه افراد و جوامع، بسته به راهي كه انتخاب مي كنند، از اهداف و برنامه هاي قران است. برخي ويژگي هاي گزارش هاي تاريخي قران همچون هدف محوري، عليت گرا بودن، تجهيز انسان به قدرت پيش بيني آينده، پرهيز از يك سو نگري، جانبداري و توجه به ابعاد مختلف انسان و ... مي تواند به عنوان الگوي مورخان، پژوهشگران و معلمان و مدرسان حوزه تاريخ قرار گيرد. روش تحقيق در اين پژوهش، روش توصيفي- تحليلي است و اطلاعات تاريخي آن به روش كتابخانه اي، و با استفاده از تاليفات و پژوهش هاي معتبر و آيات قراني گرد آوري شده است.