بررسي قدرت و حكومت در انديشه ي ماكياولي و نقد آن بر اساس ديدگاه امام خميني (ره)

حكومت لازمه زندگي اجتماعي انسانها است و وجود حاكميت به دليل آنكه عهده دار و مسئول ايجاد نظم، امنيت و اجراي قانون در جامعه بوده داراي ضرورت عقلي است به گونه اي كه بدون حكومت اجتماع دچار هرج و مرج مي شود. هر حكومتي داراي اقتدار سياسي است و اين ويژگي جدانشدني همه دولتها و حكومت هاست. با توجه به اينكه قدرت هسته مركزي حكومت است مي توان گفت قدرت سياسي در يك حكومت هنگامي كه از مشروعيت اجتماعي برخوردار باشد به آن اقتدار گويند و زماني كه از مشروعيت اجتماعي برخوردار نباشد باعث استبداد مي گردد با توجه به اين مسائل در اين پژوهش سعي شده است نظريات و آراي سياسي دو انديشمند نامدار جهان غرب و اسلام، نيكولو ماكياولي و امام خميني پيرامون دو مقوله قدرت و حكومت با تكيه بر روش تحليلي و نقدي مورد بررسي قرار گيرد. كه ماكياولي با نگاه واقع گرايي متأثر از شرايط اجتماعي و سياسي جامعه ي خويش به انديشه ورزي در دو مقوله قدرت و حكومت پرداخته و امام خميني نيز با بهره گيري از مباني فكري اسلامي، اقدام به ارائه نظريات در باب قدرت و حكومت مي كنند. پژوهش در افكار سياسي ماكياولي پيرامون اين دو مبحث، و نقد آن با بهره گيري از نظرات امام راحل اين نتيجه را به دست مي دهد كه هر چند ماكياولي با واقع گرايي مطلق به تحليل مسائل پرداخته و ارائه ي راهكارهاي عملي در سياست را منجر به مؤفقيت و پيروزي حاكمان مي داند ليكن انديشه و آراي مبتني بر مباني و آموزه هاي اسلامي حضرت امام (ره)، اين نوع طرز تفكر و عمل ماكياولي را نقد و رد مي كند.