جايگاه امر به معروف و نهي از منكر در مردم¬سالاري ديني از منظر قرآن و روايات

امر به معروف و نهي از منكر يكي از فروع دين اسلام، و از ضرورت¬هاي اجتناب¬ناپذير حيات اجتماعي است. اين اصل بر حوزه¬هاي مختلف زندگي فردي و اجتماعي انسان تأثيرگذار است و يكي از اين حوزه¬ها، عرصه¬ي اجتماعي- سياسي است كه نمود بارز آن، نظام مردم¬سالاري ديني مي¬باشد. حال مسأله¬اي كه در اين زمينه مطرح مي¬شود اين است كه امر به معروف و نهي از منكر در نظام مردم¬سالاري ديني از چه جايگاهي برخوردار است. با توجه با آموزه¬هاي غني و سرشار دين اسلام پيرامون اين مسأله، در اين تحقيق تلاش شده است با روش توصيفي- تحليلي، و بررسي محتوايي آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت عليهم السلام اين مسأله مورد تبيين قرار گيرد. براساس يافته¬هاي تحقيق، در آموزه¬هاي اسلامي امر به معروف و نهي از منكر در نظام مردم¬سالاري كه از چهار نقش مهم و محوري برخوردار است كه عبارتند از: نقش امر به معروف و نهي از منكر در نظارت مردم بر حكومت، نقش امر به معروف و نهي از منكر در گسترش مشاركت مردمي، نقش امر به معروف و نهي از منكر در تقويت بينش عمومي و نقش امر به معروف و نهي از منكر در وحدت و همبستگي اجتماعي. شايان ذكر است كه به¬جز موارد مزبور، كاركردهاي ديگري نيز براي امر به معروف و نهي از منكر در نظام مردم¬سالاري ديني قابل فرض مي¬باشد، اما در حقيقت ساير كاركردها، از اين كاركردهاي چهارگانه نشأت مي¬گيرد يا به آنها متكي مي¬باشد.