بررسي رويكردهاي مختلف نسبت به تعدد اديان و مساله رستگاري

درجوامع بشري اديان متعددي وجود دارد كه پيروان هركدام سنت هاي عملي خاصي را انجام مي دهند و مدعي بر حق و مطلق بودنِ دين خود بوده و دين خود را تنها راه نجات و رستگاري مي دانند. لذا سوال اساسي در حوزه روابط اديان اين است كه حقيقت چيست؟ آيا ديني وجود دارد كه دين مطلق و تنها دين بر حق باشد يا چنين ديني وجود نداشته و تمام اديان الهي در تمام موقعيت ها بر حق بوده و هيچ تفاوتي از نظر حقانيت بين اديان الهي وجود ندارد. يا بر فرض كه يكي از اديان الهي حق مطلق باشد آيا فقط پيروان همان دين اهل نجات و فلاح و رستگاري بوده و امكان تجربه كمال را دارند يا براي پيروان تمام اديان الهي امكان تجربه رستگاري و كمال وجود دارد. يا اينكه رمز پذيرش اعمال انسانهاي متدين چيست؟ آيا همينكه به يكي از اديان الهي پايبند باشند اعمال آنها مورد قبول واقع ميگردد يا فقط پايبندي به يك دين خاص سبب پذيرش اعمال آنها از جانب خداوند مي گردد به همين خاطر انديشمندان زيادي جهت پاسخگويي به سوالاتي كه مربوط به روابط بين اديان مي شود قلم فرسايي نموده و بينش هاي متفاوتي را ارائه نموده اند كه در اين مختصر به سه رويكرد اصلي در باب ارتباط اديان و مساله راه هاي فلاح، كمال و رستگاري ( انحصار گرايي، شمول گرايي، كثرت گرايي ) خواهيم پرداخت.