بررسي حوزه معنايي تسبيح در قرآن به همراه نقد توجيهات علمي مطرح شده در تسبيح موجودات

واژه تسبيح و مشتقات آن از كلمات پر كاربرد در قرآن كريم است.اين واژه به شكل هاي مختلف اسم و فعل به كار رفته است و در همه موارد مفهوم مشابهي را در تنزيه خداوند از آنچه كه شايسته ذات او نباشد در بر دارد. بررسي اين واژه در قران نشان ميدهد كه خداوند تسبيح را نه تنها به ملائكه ( داراي شعور ) و انسانها( داراي شعور و مكلف) نسبت داده بلكه از تسبيح تمامي موجودات عالم هستي سخن گفته است. و برخي براي اينكه اين حقيقت را توجيه علمي كنند در پي دستيابي به مصاديقي براي تسبيح موجودات برآمده اند و آن را به امواج صوتي و يا امواج الكترو مغناطيسي ساطعه از ذرات ماده تطبيق كرده اند. در اين نوشتار ضمن بررسي مفهوم تسبيح و مقايسه نظرات مفسران به بيان ديدگاه متكلمان و فيلسوفان در توجيه عقلاني تسبيح همگاني عالم پرداخته و ديدگاه علمي را نقد و بررسي ميكنيم.