نقش اخلاق در گرايش به لذات برتر

اخلاق موجب مي شود انسانيت انسان شكل گيرد و ارزشهاي اخلاقي در وجود او متبلور شود، خود را بشناسد و اين خودشناسي موجب شوق به تحصيل كمالات، تهذيب اخلاق و سعي در دفع رذايل مي گردد. انسان جوياي كمال؛ قانع به لذت حداقلي نيست بلكه براي رسيدن به لذت برتر تلاش مي نمايد. اماحقيقت انسان اين است كه اوبدون لذت و درد نيست از برخي امور لذت مي برد واز بعضي رنجور مي شود. اخلاق در تنظيم اين امور سهم موثّري دارد. اين نوشتار با رويكرد تحليلي توصيفي به نقش اخلاق در گرايش به لذات برترمي پردازد. ابتداء به مفهوم اخلاق ولذت اشاره مي كند، سپس ابعادآن مورد بررسي قرارمي گيرد. چرا كه انسان موجود پيچيده اي است كه داراي دو بعد؛ جسم وروح است، همه لذتها در محور بدن او خلاصه نمي شود و دنياي مادي با لذات مقطعي، اورا ارضاء نمي كند.گر چه روح از بدن و بدن از روح جدا نيست و با هم يك واقعيّت را تشكيل مي‏دهند امّا روح، اصل و بدن، فرع است و اگر كسي بخواهد اخلاقش كاملاً اصلاح شود بايد به هر دوتوجه داشته باشد. اخلاق و ميزان ارزش رفتارهاى اخلاقى انسان در رسيدن به لذات برتر بيشترين تاثير را دارد و معرفت و شناخت انسان ازخود در قالب اخلاق، بهترين راه براي رسيدن لذات حقيقي مي باشد. آسايش دنيا و آخرت در سايه اخلاق نيك تحقق مي‏يابد.