جايگاه فرهنگ در اسناد بالادستي نظام برنامه ي درسي ايران

هدف اين پژوهش، بررسي جايگاه فرهنگ دراسناد بالادستي مهم كشور به ويژه درقانون اساسي، سند تحول بنيادين آموزش و پرورش، مصوبات شوراي عالي انقلاب فرهنگي و سند چشم انداز توسعه كشور با روش توصيفي – تحليلي مي باشد. براي اين منظور، اسناد مذكور به دقت بررسي و موارد مربوط به فرهنگ از آن ها استخراج و تحليل شد. دراين اسناد، نوع حكومت، مبناي الهي نظام، تهيه و توزيع عادلانه امكانات آموزش همگاني، برابري آحاد مردم و رهبري در برابر قانون، خط مشي وسايل ارتباط جمعي، خط، زبان، پرچم و مبدا تاريخ كشور، تاكيد برحقوق انسان ها، آزادي هاي مشروع فردي و گروهي، اقدامات لازم براي بستن مسير نفوذ فرهنگ هاي مادي و رشد و تعالي فرهنگ بومي از طريق تدوين برنامه¬ي جامع فرهنگي نمادهاي توجه به فرهنگ مي¬باشند. به عنوان مثال شوراي عالي انقلاب فرهنگي، وزارتخانه¬هاي مربوطه و دانشگاه آزاد را موظف كرده خلاصه¬اي از تاريخ، فرهنگ و تمدن اسلام و ايران را جزو دروس كليه رشته ها قرار دهند. در اين راستا درس تاريخ، فرهنگ و تمدن اقوام و فرهنگ ها يك راهبرد اصلي مي باشد. سند تحول نيز فرهنگ را متاثر از علم و عالم مي داند و هويت آدمي را متاثر از نظام فرهنگي اجتماع تلقي كرده، ماندگاري جامعه را منوط به انتقال و تعالي فرهنگ دانسته و باز شناسي فرهنگ و تمدن اسلامي را با توجه به نيازهاي جامعه، از اهداف ساحت تربيت محسوب مي كند. تعيين هدفهاي ساحت تربيت در حوزه ي فرهنگ توسط قوانين بالادستي هم، به معناي مشخص ساختن چهارچوبي متقن براي برنامه ريزان درسي، جهت طراحي و تدوين برنامه هاي مختلف درسي مي باشد.