مباني، نظريه ها و رويكردهاي آموزش دو زبانه

امروزه در سطح جهان، كشورهايي وجود دارند كه در آنها دو يا چند زبان مختلف رايج است، اما تنها يكي از زبان ها به عنوان زبان مشترك يا زبان رسمي پذيرفته شده و آموزش نيز بر اساس همان زبان رسمي صورت مي پذيرد. اگر زبان كودك و زبان آموزش متفاوت باشد، پديده دو زبانگي به وجود مي آيد كه در آن فرد مي بايست علاوه بر زبان مادري زبان ديگري را نيز بياموزد. با توجه به اينكه زبان اساسي ترين عاملي است كه از طريق آن اغلب يادگيري هاي اجتماعي و تحصيلي در مدرسه تحقق مي يابد، اهميت دادن به آموزش مهارت هاي زباني در مدارس از بديهي ترين امور است. در نوشته پيش رو ابتدا مباني نظري و ضرورت پرداختن به بحث دوزبانگي مورد بررسي قرار مي گيرد، سپس نظريه ها و رويكردهاي غالب روانشناختي شامل مدل كارايي اساسي مجزاي دوزبانگي، مدل كارايي بنيادي مشترك دو زبانگي و نظريه آستانه مورد بحث قرار مي گيرد و نهايتاً بعد از ارائه مدل هاي مختلف آموزش زبان دوم نتايج تعدادي از پژوهش هاي داخلي و خارجي در اين حوزه گزارش مي شود.