فرهنگ برنامه درسي وپيچيدگي: دلالت هايي از توسعه طراحي برنامه درسي

برنامه درسي، هميشه يك فرهنگ دارد از فرهنگ خطي برنامه درسي توسط تايلر گرفته تا فرهنگ پيچيدگي برنامه درسي در عصر حاضر. در دهه دوم قرن بيستم به خصوص از زمان ظهور علوم جديد، علاقه فزاينده در روابط ميان نظم و بي نظمي در علوم پايه و علوم انساني، توسعه يافت. به طور سنتي، در چارچوب مدرنيست، اين رابطه نظم/ بي نظمي به عنوان يكي از اضداد ديده شده است؛ بنابراين از اين ديدگاه، تعريف آشوب به معني بي قانوني است. با ظهور علوم جديد آشوب و پيچيدگي، محققان متوجه مي شوندكه اين علوم با يك مفهوم پيچيده ي نظم سر و كار دارند همان جايي كه نظم و بي نظمي از نظر ساختاري در هم تنيده اند. هر يك از اين سيستم ها(آشوب و پيچيدگي) به بي نظمي منظم مي پردازد. چنين عبارتي ديگر متناقض نيست، اما نسبتا توصيفي است: توصيفي از ماهيت و قوانين كه مبتني است بر علوم جديد آشفتگي و پيچيدگي به منظور توسعه مفهوم جديدي از آموزش و برنامه درسي باز، پويا، عقلاني، خلاق و سيستم محور. اين مقاله با استفاده از روش تحليلي و تلفيقي از ديدگاه علمي/عقلاني با زيبايي شناختي/معنوي به سمت آموزش و برنامه درسي مسبوق به پيچيدگي گام بر مي دارد و دلالت هايي از علوم جديد آشفتگي و پيچيدگي براي توسعه اشكال جديد طراحي برنامه درسي و اجراي آموزش را مطرح مي سازد.