علوم اعصاب فرهنگي يادگيري و رشد: دلالتهايي براي برنامه درسي

با وجود پيشرفت فزاينده دانش بشري درباره مباني عصب- فرهنگي يادگيري و رشد انسان، كاربردها و دلالت هاي برخاسته از اين دانش جديد براي نظريه و عمل برنامه درسي همچنان به عنوان حوزه اي مغفول باقي مانده است. در همين راستا، مقاله حاضر ضمن مروري بر يافته هاي پژوهش علوم اعصاب فرهنگي در حوزه يادگيري و رشد به معرفي بينش ها و پيام هاي اين يافته ها براي بهبود فهم برنامه درسي مي پردازد. مطالعات اخير حاكي از آن است كه مغز پيوسته خودش را با محيط فرهنگي سازگار مي كند و ساختار و كاركرد خود را منطبق با آن تغيير مي دهد. بر اساس يافته هاي اين مطالعات، تفاوت هاي عصبي و رفتاري ميان فرهنگ ها برخاسته از تعامل منحصر به فرد ميان عوامل مختلف ژنتيكي، فيزيولوژيكي و فرهنگي است. همچنين يافته هاي اخير در حوزه مغز و فرهنگ بيانگر آن است كه تجربه فرهنگي نقش مهمي در شكل دهي و رشد مكانيزم هاي مغزي زيربناي شناخت دارد و رشد هيجاني نيز به شكلي بنيادي تحت تاثير كيفيت محيط فرهنگي واقع مي شود. بنابراين، احترام به جهان بيني هاي متفاوت معلمان و دانش آموزان از بافت هاي فرهنگي متفاوت بايد در كانون توجه برنامه هاي درسي قرار گيرد. برنامه ريزان درسي و سياستگذاران تربيتي بايد نه تنها موجوديت فرهنگ هاي متعدد را بپذيرند، بلكه به تنوع فرهنگي به ديده احترام نگريسته و فرصت هايي فراهم نمايند تا افراد درون فرهنگ هاي مختلف در شناخت و رشد فرهنگ خود سهيم شوند.