نگاه متأملانه به جايگاه فرهنگ در برنامه درسي نظام دانشگاهي ايران

تحولات فزاينده در ابعاد گوناگون جامعه و گسترش علوم و دانش بشري، نياز به بازنگري و تغيير در نظام آموزش عالي و برنامه هاي درسي را ضروري مي نمايد. بنا به تاكيد اسناد بالادستي كشور بر دو بعد اسلامي و ايراني بودن برنامه درسي، لازم است رويكردهاي انتخابي در برنامه آموزشي و درسي نظام دانشگاهي، راه را براي اعتلاي تمدن اسلامي و ايراني در قرن حاضر فراهم سازد. چنين حركتي مستلزم توجه به ابعاد فرهنگي و علمي بطور همزمان است. فرهنگ نظام دانشگاهي حالت ساكن و ايستايي ندارد؛ بلكه در فضايي با تعاملات و تبادلات موجود در جوامع انساني بازسازي مي شود. برنامه درسي آموزش عالي كشور بايد بتواند در كنار حفظ باورها، ارزش ها، سنت ها و اعتقادات ديني، توسعه علمي و پژوهشي؛ بينش-ها، باورها و فرهنگ جامعه را در سطح بومي و ملي و حتي بين¬المللي محقق سازد. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحليلي- استنتاجي درصدد دستيابي به پاسخ اين سؤالات است كه اهميت و جايگاه فرهنگ در برنامه هاي درسي نظام آموزش عالي كشور چگونه است؟ و مؤلفه هاي برنامه درسي در پياده-سازي موفق تغييرات فرهنگي در نظام دانشگاهي چه نقشي بر عهده دارند؟ نتايج حاكي از آن است كه با توجه به قطب فرهنگي بودن كشورمان، و با توجه به اثراتي كه برنامه درسي بر ارزش ها، باورها و اعتقادات فراگيران مي گذارد؛ ضروري است برنامه درسي نظام دانشگاهي مطابق با فرهنگ و فضاي جامعه، تغيير يابد و حالت انعطاف پذيري در مقابل اين عوامل داشته باشد.