بررسي رابطه بين ادراك معلمان از فرهنگ مدرسه با به كارگيري فناوري در فرآيند ياددهي –يادگيري (مطالعه موردي دبيران متوسطه شهر اصفهان در سال تحصيلي 1395-94)

اين پژوهش با هدف بررسي رابطه بين ادراك معلمان از فرهنگ مدرسه با ميزان سازگاري نوآورانه آنان در به كارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات در فرآيند ياددهي –يادگيري (مطالعه موردي شهر اصفهان در سال تحصيلي 1394-95) است. روش پژوهش، توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه شامل كليه دبيران دوره متوسطه دخترانه و پسرانه شهر اصفهان مي باشد(828) كه از طريق نمونه گيري طبقه اي با استفاده از فرمول كوكران 100 نفر براي نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل مقياس فرهنگ مدرسه فيليپس جي(1993)38/0 -62/0 ، 74/0 – 38/0 ، 64/0 – 6/0 ، 61/0 – 40/0 و آلفاي كرونباخ 64/0 ، 83/0 ، 72/0 و سازگارى نوآورانه با اينترنت كه منطبق بر نظريه سازگارى نوآورانه راجرز توسط ريد بال(2005)ساخته شده است ضريب روايي اين پرسشنامه 74/0-39/0 ، 80/0 – 70/0 و آلفاي كرونباخ 92/0 و 90/0 مي باشد . روش هاى آمارى توصيفى ميانگين و انحراف استاندارد و روش استنباطى رگرسيون چند گانه مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد معلمانى كه فرهنگ مدرسه خود را از نظر بعد فرايندى قوى مى دانند و يك شبكه ارتباطى قوى براى آشنايى آنان با نوآورى و تصميم گيرى مناسب و به موقع آن ها ايجاد شده است، سازگارى بالايى در تمايل به يادگيرى فناورى اطلاعات و ارتباطات و همچنين تدريس با استفاده از فناورى اطلاعات و ارتباطات دارند. بنابراين براي مديريت صحيح نوآوري، ايجاد سازگاري نوآورانه و حركت به سمت ارتباطات نياز است. بنابراين براي مديريت صحيح نوآوري، ايجاد سازگاري نوآورانه و حركت در راستاى اهداف سازمان، هدايت فرايند هاى فرهنگ مدرسه و ايجاد شبكه هاى ارتباطى پويا، بسيار حايز اهميت مى باشد.