تبيين نسبت ها و پيوندهاي ميان فرهنگ و تدريس

رابطه بين فرهنگ و فرايند ياددهي و يادگيري رهيافتي تازه در مطالعات برنامه درسي براي پژوهش در حوزه روش‌هاي آموزش و يادگيري است. هدف پژوهش تبيين نسبت ها و پيوندهاي ميان فرهنگ و تدريس بود. پژوهش حاضركيفي مبتني بر روش تحليلي - استنتاجي است. براين اساس ابتدا به مطالعه منابع علمي تاليفي و پژوهشي در زمينه فرهنگ و تدريس پرداخته شد و ماهيت مفهومي و مولفه هاي هر دو متغير مورد بررسي و شناسايي قرار گرفت. در مرحله بعد داده هاي گرداوري شده براساس روش استنتاجي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و به تبيين مسئله پژوهش پرداخته شد. يافته¬هاي اين پژوهش نشان داد مي توان دو نوع رابطه بين فرهنگ و تدريس را مطرح كرد: الف) غوطه¬وري فرهنگي؛ در اين رابطه ماهيت تدريس در درون فرهنگ تعريف مي شود و عمل تدريس ماهيتي فرهنگي دارد و عامل فرهنگ تعيين كننده تدريس و روش هاي آن است. ب) تدريس فرهنگ؛ در اين ديدگاه تدريس بر فرهنگ اثر مي گذارد و در فرايند تدريس به آموزش و پرورش فرهنگ پرداخته مي شود يعني موضوع و محتواي تدريس فرهنگ مي باشد. همچنين يافته-هاي بيان مي¬كنند نمي¬توان عمل تدريس (حتي در تدريس فرهنگ) را بدون توجه به فرهنگ، زمينه و بافت فراگير تبيين كرد.