چرا فرهنگ خلاقيت در برنامه هاي درسي شكل نمي گيرد؟

بقاي جامعه در گرو هماهنگي و همراهي با تغييرات است؛ تغييراتي فزاينده كه جامعه از آن گريزي ندارد. گرچه رايانه مي‌تواند بسياري از مشكلات بشر را حل كند، اما هنگامي كه پاي تفكر خلاق به ميان مي آيد كار چنداني از دستش برنمي آيد. علي رغم تاكيد بر خلاقيت در اسناد مهمي از جمله سند تحول بنيادين در آموزش و پرورش، و علي رغم تاكيدات جهاني بر خلاقيت به عنوان يكي از چهار مهارت اساسي كه يادگيرندگان قرن بيست و يكم بايد آن را واجد باشند، اين روزها شاهديم كه در برنامه هاي درسي، خلاقيت به طور جدي مورد توجه و تاكيد قرار نگرفته است. دلايل و عوامل مختلفي در اين بي‌مهري دخيل بوده است. مقاله حاضر در صدد است اين موضوع را به عنوان يك دغدغه مطرح كند و به منظور تاكيد بر ضرورت توجه بسيار جدي تر، مفهوم فرهنگ خلاقيت را برجسته سازد و برخي عوامل زمينه ساز و راهكارهايي جهت برون رفت از اين وضعيت را برشمارد. هدف اصلي اين مقاله، ايجاد دغدغه، طرح مسئله و دعوت به حركتي جدي است تا اين فرهنگ فراموش شده در نظام تعليم و تربيت نهادينه شود.