گسترش معنويت سازماني و فرهنگ دل‌بستگي به كار در بستر تمدن سازي ايران اسلامي

تغيير در ماهيت كار منجر به تغيير در ماهيت سازمان‌ها شده است. سازمان‌ها به‌آرامي از محيط كوچك فعاليت اقتصادي و اجتماعي محض، به مكان‌هايي براي بالندگي معنوي تبديل مي‌شوند. سازمان‌هايي كه براي كاركنان خود فرصت‌هايي براي پرورش معنوي فراهم مي‌كنند، موفق‌تر از آن‌هايي هستند كه چنين فرصت‌هايي را به وجود نمي‌آورند. معنويت در كار تجربه‌اي از ارتباط و اعتماد متقابل ميان افرادي است كه در يك فرآيند كاري باهم همكاري مي‌كنند كه منجر به خوش‌بيني و حسن نيت فردي، ايجاد فرهنگ انگيزشي و افزايش عملكرد مي‌شود. تغييرات بنيادي در حال شكل‌گيري در محيط كار است و معنويت از موضوعات اساسي در اين زمينه خواهد بود. با شكل‌گيري معنويت در محيط‌هاي كاري، كاركنان با تلاش و كوشش تمايل زيادي دارند و بيش‌تر با اهداف سازمان و مأموريت آن عجين مي‌شوند. معنويت يك ايمان و اعتقاد واقعي است كه عالي‌ترين قدرت، نيرويي است كه انسان را فرامي‌خواند. ازاين‌رو در پژوهش حاضر به بررسي معنويت در بستر اسلامي در سازمان‌هاي ايراني و نقش مؤثرش بر دل‌بستگي بر كار مي‌پردازيم. در سازمان‌هاي داخلي كشور اصل و مبناي اصول و قواعد بر اساس اصول و قوانين دين مبين اسلام نهادينه گرديده است، بنابراين براي افزايش و بهبود رفتارهاي سازماني و افزايش دل‌بستگي كاركنان به كار لازم است كه بحث معنويت سازماني با رويكردي اسلامي ايراني را در سازمان‌ها پايه‌ريزي كنيم.