تحليل ارتباطات ميان‌رشته‌اي در علم ايران: مطالعه‌اي جامع در راستاي توسعه‌ علمي كشور

مقاله‌ي حاضر گزارشي از پژوهش جامعي است كه ارتباطات ميان‌رشته‌اي در توليدات علمي كشور طي نيم قرن را در راستاي توسعه‌ي علمي كشور مورد مطالعه قرار داده است. جهت انجام پژوهش، توليدات علمي ايراني نمايه شده در پايگاه وب‌آوساينس با استفاده از روش تحليل استنادي و ترسيم شبكه‌ي استنادي مستقيم طي نيم قرن (1965-2014) مورد مطالعه قرار گرفت. به منظور شناسايي روابط ميان‌ِ رشته‌ها، ميزان استنادهاي درون رشته‌اي و برون رشته‌اي در تمامي حوزه‌هاي دانشي كشور مشخص گرديد. به بيان ديگر مشخص شد كه هر يك از حوزه هاي موضوعي در علم ايران در هر بازه‌ي زماني به چه حوزه هاي موضوعي استناد كرده و از چه حوزه هايي استناد دريافت كرده اند. بدين وسيله شبكه هاي اجتماعي بسيار گسترده از تعاملات ميان‌رشته‌اي در علم ايران ترسيم و تحليل شد. در اين مقاله بخشي از داده هاي مربوط به بازه‌ي زماني ده‌ساله طي سال هاي 2005 تا 2014 ارائه شده و 10 رشته داراي بيشترين ماهيت ميان‌رشته‌اي در علم ايران مشخص مي‌شوند. يافته‌ها نشان داد در سه رتبه‌ي نخست به ترتيب رشته‌هاي علوم چند رشته‌اي، علوم محيط‌زيست و بهداشت حرفه‌اي، محيطي و عمومي با بيشترين ماهيت ميان‌رشته‌اي قرار داشته اند. يافته هاي اين پژوهش مي تواند در راستاي شناخت هر چه بيشتر از تعاملات حوزه هاي موضوعي مختلف در علم ايران و برنامه‌ريزي جهت گسترش همكاري هاي ميان‌رشته‌اي مؤثر باشد.