توسعه فرهنگي-اجتماعي زيربناي پيشرفت اقتصادي (چالشهاي فرهنگي-اجتماعي پيشرفت اسلامي-ايراني)

ساخت فرهنگي-اجتماعي هر جامعه مشخص كننده نحوه برخورد آن جامعه با پديده هاست. حتي اين ساختار تعيين مي كند كه چه تفسير و چه بخشي از دين در يك جامعه پذيرفته شود. لذا در خصوص اقتصاد، سياست و مسير علمي پيشرفت نيز همين واقعيت جريان دارد. ملتي كه به تنبلي، عدم شفافيت، بي نظمي، قانون گريزي و آرزوي نيل به رفاه بدون كوشش خو گرفته باشد، تنها از برنامه هاي پيشرفت (مانند اقتصاد مقاومتي) تنها بخش هايي را پذيرفته و طي طريق مي كند كه با اين نظم و ساختار فرهنگي-اجتماعي خود سازگار باشد. لذا هر جامعه اي براي پيشبرد آرمان ها و برنامه هاي پيشرفت خود ابتدا بايد سازمان فرهنگي-اجتماعي خود را اصلاح كند. در اين مقاله ابتدا به بررسي اهميت ساختار فرهنگي-اجتماعي در پيشرفت اقتصادي پرداخته شده و سپس به چالشهاي فرهنگي-اجتماعي كشور ايران در جهت نيل به پيشرفت اقتصادي اشاره شده و پيشنهادات اصلاحي در اين حوزه بيان شده است. تبارگرايي، كارگريزي، رانت جويي، عدم شفافيت، الگوي مصرف نامناسب، تضعيف اعتماد عمومي، عدم وجود انگيزه كافي براي پيشرفت، بي نظمي، ضعف در مشاركت و كارگروهي، قانون گريزي، چشم هم چشمي، عدم پاسخگويي و مسئوليت پذيري، ضعف در علم محوري، ثروت اندوزي و غيره از چالشهاي مهم فرهنگي-اجتماعي در ايران محسوب مي شود و مي توان گفت تا اين ساختار اصلاح نشود، نمي توان به پيشرفت اقتصادي نائل شد.