بررسي چگونگي تغيير در كيفيت آموزش معارف

بهبود تعليم و تربيت ديني در گرو بهبود كيفيت آموزش آن است. كيفيت تربيت ديني و آموزش، به شيوه تدريس و منابع آموزشي بستگي دارد. آموزش به عنوان جزيي از حوزه فرهنگي، مسئوليت سازماندهي و ارتقاء بخشي آموزه‌هاي ديني را به عنوان مشخصه و كليد سرمايه انساني برعهده دارد. لذا دگرگوني در شيوه آموزشي، محتواي متون آموزشي و فرآيند يادگيري از مهم ترين تغييرات شكل گرفته با توجه به ماهيت آموزش در فضاي كاربردي آموزش و نگرش سيستمي است. نوشتار حاضر بر اين است كه به بررسي نگرشي ديگر نسبت به مقوله آموزش و روش يادگيري فعال مبتني بر نگرش، راهبرد و راهكارهاي روش تدريس كاربردي بپردازد تا مهارت تدريس اثربخش و ارتقاء آموزش فعلي موجود و وضعيت مطلوب آموزشي را بيان كند و سعي دارد كه نگرشي سيستمي قابل استفاده‌اي نسبت به آموزه‌هاي ديني ايجاد كند تا ارتقاء كيفيت زندگي در شبكه هستي را بررسي نمايد.