نقش طراحي كالبدي در ايجادامنيت اجتماعي

درمقاله حاضربه بررسي رابطه طراحي كالبدي و ايجاد امنيت در مجتمع هاي مسكوني پرداخته مي شود. باتوجه به اين موضوع كه در جوامع مدرن امروزي بيش از هفتاد در صد طول عمر هر شخص در فضاهاي داخلي مي گذرد، بنابراين با توجه به اين نكته، مي توان به اهميت اين مطلب پي برد كه ضروري ترين نقش طراحي معماري و شهر سازي، تأثير محيط هاي ساخته شده اي است كه امنيت، سلامت، آسايش فيزيكي و رواني تحت شرايط مطلوبي در آن فضاها ايجاد مي گردد. هدف اين مقاله بررسي مهمترين عامل در طراحي كالبدي مي باشد كه تأثير مستقيمي بر امنيت ساكنين مجتمع هاي مسكوني خواهد داشت. پژوهش در اين تحقيق ازنوع تحليلي بوده وازروش هاي مطالعات بنياني ونظري پايداري ، توسعه پايدار استفاده شده است. در اين مقاله سعي شده است تا با استفاده از منابع موجود به تبيين مفهوم وارتباطشان پرداخته ، ضمن تدوين چارچوب نظري تحقيق وبررسي ديدگاههاي مختلف پيرامون امنيت ، اجتماعي اين موضوع، اصلي ترين عامل در طراحي كالبدي كه تأثير مستقيمي بر امنيت مجتمع هاي مسكوني دارد با عنوان ازطريق 150 پرسشنامه كه توسط ساكنين مجتمع مسكوني نسترن در اردبيل پرشده، مورد تحليل قرار گرفته ، فلمرو است، نتايج نشان مي دهد كه تعيين قلمرو هاي خصوصي، نيمه خصوصي، نيمه عمومي وعمومي در طراحي كالبدي فضاها بيشترين تأتير را ايجاد امنيت داشته و ارتباط تنگاتنگي بين امنيت و نعيين قلمرو وجود دارد، به عبارت ديگر هرچه قلمروها براي افراد استفاده كننده از آنها مشخص تر و افراد استفاده كننده از آن محدودتر باشد افراد نسبت به فضاهاي مشاع خود احساس مالكيت بيشتري داشته، نظارت خود را بر فضا افزايش داده وهرچه نظارت بر فضا افزا يش يابد، مكاني براي انجام كارهاي مجرمانه باقي نمانده ، درنتيجه باعث بالا رفتن ميزان امنيت خواهد شد.