رابطه بين رشد اقتصادي بخش كشاورزي و يارانه بخش كشاورزي ايران

بخش كشاورزي به دليل برخورداري از پتانسيل صادرات محصولات و نقش حياتي در تأمين غذايي با اتكا به منابع داخلي از مهم ترين بخش هاي اقتصاد كشور است. همچنين برخي از محصولات توليدي در اين بخش از جمله كالاهاي استراتژيكي هستند كه نقش بسيار مهمي در استقلال اقتصادي و سياسي كشور ايفا مي كنند. تأمين نيازهاي حياتي مردم و همچنين وابستگي زندگي اقتصادي بسياري از خانوارها به اين بخش، دخالت دولت را در فعاليت هاي كشاورزي ضرورت مي بخشد. يارانه يا سوبسيد به معناي آن است كه دولت كالا يا خدمتي را كمك هاي مالي براي مصرف كننده يا توليدكننده به قيمت پايين تر از قيمت بازار، عرضه كند. به عبارت ديگر يارانه، پرداخت مشخصي از سوي دولت براي كالاها يا خدماتي است كه مورد استفاده مصرف كنندگان و توليدكنندگان قرار مي گيرد. يارانه يكي از ابزارهاي مهم و مؤثر در مصرف نهاده هاي كشاورزي است، اما از آن جا كه تأمين هزينه هاي آن بر عهده دولت است، كشورهايي مي توانند از اين ابزار براي حمايت از توليدكنندگان استفاده كنند كه منابع كافي داشته باشند و تداوم يا گسترش فعاليت هاي اقتصادي كشور به طور قابل ملاحظه اي به توزيع نهاده هاي ارزان در بخش كشاورزي وابسته باشد. اهميت تأمين مواد غذايي براي جمعيت در حال گسترش ايران سبب شده است كه سياستگذاران كشور با تحليل كارايي روش هاي فعلي تأمين مواد غذايي، به دنبال شناخت عوامل مؤثر بر توليد محصولات كشاورزي و تحليل و ارزيابي سياست هاي تأثيرگذار، همچون پرداخت يارانه به نهاده هاي كشاورزي، سياست هاي تعيين قيمت تضميني، دسترسي آسان توليدكننده به بازار براي محصولات كشاورزي و غيره باشند. در اين مطالعه در پي پاسخ به اين مسئله هستيم كه آيا بين رشد اقتصادي بخش كشاورزي و يارانه بخش كشاورزي رابطه علي وجود دارد يا خير؟ و در صورت وجود اين رابطه علي چگونه رابطه اي خواهد بود؟ به عبارت ديگر عليت از طرف بخش رشد اقتصادي بخش كشاورزي به سمت يارانه بخش كشاورزي خواهد بود يا بالعكس و يا اينكه رابطه بصورت دو طرفه وجود خواهد داشت. از اين رو براي دست يابي به اين هدف با استفاده از روش عليت هشيائو طي دوره زماني 1392-1368 به بررسي رابطه اين دو متغير پرداخته مي گردد.