تكنيك استفاده از پرندگان به عنوان هشداردهنده‌هاي زيستي جهت سنجش آلودگي‌هاي زيست محيطي

آلودگي آب توسط فلزات سنگين باعث به خطر افتادن حيات گونه هاي دريايي مي شود و شرايط محيطي نامطلوبي را براي رشد و نمو آنها فراهم مي كند كه عواقب وخيمي در آينده در پي خواهد داشت. فلزات سنگين آلاينده هاي پايداري هستند كه باعث بزرگنمايي زيستي در زنجيره غذايي مي شوند كه در نتيجه اين فرآيند، مقدار آنها در زنجيره غذايي تا چند برابر مقدار آن ها كه در آب ،خاك يا هوا است افزايش مي يابد . پايش زيستي مي تواند روش مطلوب و رضايتمندي براي اندازه گيري ميزان فلزات سنگين و در دسترس بودن زيستي آن ها باشد. پرندگان به عنوان بيوانديكاتورهاي آلودگي فلزات سنگين بسيار حائز اهميت اند. زيرا اكثر پرندگان اكولوژي مشخص و شناخته شده اي دارند. علاوه بر اين پرندگان در زنجيره هاي غذاي از سطوح غذايي بالاتر اكوسيستم ها تغذيه مي نمايند در نتيجه اين توانايي را دارند كه اطلاعاتي را در مورد وسعت آلودگي در تمام شبكه هاي غذايي فراهم نمايند. هدف از اين مطالعه مروري بر تجمع زيستي فلزات سنگين سرب وكادميوم در بافت هاي مختلف پرندگان به عنوان بيوانديكاتور آلودگي هاي زيست محيطي مي باشد. روش جمع آوري اطلاعات و ابزار مورد استفاده در اين تحقيق شامل بررسي كتابخانه اي و اسنادي و مطالعات انجام شده در اين زمينه مي باشد. اين مطالعه يك مطالعه ي توصيفي بوده و در مقاله حاضر با جستجوهايي كه در سايت هاي معتبر و درمقالات گوناگون سعي شده است به بررسي غلظت فلزات سنگين سرب وكادميوم در اندام هاي مختلف پرندگان پرداخته شود