آشكارسازي تغييرات اقليم و تأثير بر توسعه پايدار شهر شيراز

لزوم توجه به تغييرات اقليمي دررسيدن به يك توسعه پايدار امري ضروري و مهم به نظر مي‌رسد. هدف از اين تحقيق بررسي روند تغييرات عناصر اقليمي بارش، دماي كمينه، بيشينه و دماي متوسط در ايستگاه سينوپتيك شيراز در بازه زماني 1951 تا 2014 است؛ كه از آزمون‌هاي ناپارامتري و پارامتري اسپيرمن، پيرسون، شيب‌خط سن و من-كندال استفاده‌شده است. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان مي‌دهد كه آزمون اسپيرمن و پيرسون ايستگاه شيراز در پارامتر بارش روند معني‌داري در ماه‌هاي مختلف نمي‌توان ديد و فقط در ماه ژانويه آزمون اسپيرمن داراي روند معني‌داري صعودي بوده است؛ كه شاخص SPI نيز تغييرات نامحسوسي در ميزان بارش را نشان مي‌دهد؛ اما در پارامترهاي دماي بيشينه، كمينه و متوسط در اكثر ماه‌ها داراي روند معني‌دار صعودي بوده است. خروجي حاصل از آزمون من –كندال و شيب‌خط سن نيز براي دماهاي متوسط، كمينه و بيشينه روند صعودي را نشان مي دهد. با توجه به تغييرات معني‌داري كه در پارامترهاي وجود دارد مي‌توان تغيير اقليم را تهديدي براي توسعه پايدار دانست و لزوم سازگاري با تغيير اقليم لازمه توسعه پايدار دانست.