نيروگاهي به نام ايران

انتخاب نسل بشر در آينده اي نزديك منابع انرژي تجديد پذير خواهد بود.چرا؟ معلوم و مبرهن است كه آدمي همواره براي حل مسائلي كه با آنها مواجه شده است به دنبال راه حلي دائمي بوده است. واژه انرژي براي ما ايرانيان هم كه شده واژه اي آشنا و تا حد زيادي دلگرم كننده است اما در حال حاضر قصد دارم شما عزيزان را از مسئله اي بسيار مهم و حياتي آگاه كنم كه دانستن آن و عمل و اتخاذ تصميم گيري ما و نمايندگان ما در فضاي سياسي كشور عزيزمان در آن مورد مارا در آينده قدرتمندتر از آنچه الان در اتاقهاي فكرمان طرح ميزنيم و يا حتي دشمنان فكر ميكنند; ميسازد. ابتدا حقيقتي بگويم تا توجه شما عزيزان را جلب كنم و بعد بدنبال يافتن چاره ها برويم. متاسفانه متاسفانه و بازهم متاسفانه و در عين ناباوري كشور ما در طي 80 سال اخير بيشترين احتياج را در ميان منابع استراتژيك به انرژيهاي تجديدناپذيري چون نفت و گاز داشته است و از طريق فروش توليدات نفتي و مشتقات آن روزگار ميگذرانده است; اكنون داراي پلن انرژي(در طي مقاله به تفصيل در مورد اين موضوع صحبت خواهيم كرد.) نيست و قطعا براي اهالي فن و دانشجويان و طلاب دردمند كشور بسيار تعجب آور و موجب حيرت است كه اوضاع آماري در حال حاضر چگونه است كه حتي يكبار اظهار نظر مكتوب و يا منقولي از مسئولان در مورد ميزان توليد نفت و گاز(و ساير انرژيهاي تجديد ناپذير)و اينكه قرارست اينها چه مقدار از نياز كشور را تامين كنند نشنيده ايم و حتي ردپايي از اين موضوع مهم در افق 1404 مشاهده نميشود. اين يعني هنوز كسي دقيقا نميداند كه بايد ميزان پيشرفت بخش انرژيهاي نو و تجديدپذير در سال چقدر باشد و سالانه(يا مطابق اندازه گيري بلند مدت ارائه شده توسط كشورها توسعه يافته 5سال به 5 سال)چقدر از پيمانه توليد انرژي كشور را از بخش انرژي تجديدناپذير برداشته و به دوش بخش قدرتمند و كاملا قابل اعتماد انرژي تجديد پذير بگذاريم.و در يك كلام بايد گفت براي پيشرفت كردن بايد عملكرد خود را با هدفمان مقايسه كنيم. بايد بدانيم كه ميخواهيم به چه چيزي برسيم. راستي مگر غير اينست كه ما ميخواهيم بر قله جهان بايستيم؟ پس بياييد مسئله اي كه كنون پيش آمده است را حل كنيم.