صنعتي شدن و تأثير آن بر مرگ و مير كودكان در مناطق ايران

برنامه‌هاي توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي هر كشور را مي‌توان از زواياي گوناگون نسبت به يكديگر متمايز نمود. در اين ميان، يكي از وجوه تمايز برنامه‌هاي توسعه، محوريت بخش‌هاي مختلف اقتصادي در آن‌ها است. با اين وجود، شواهد موجود نشان‌دهنده آن است كه در ايران اكثر برنامه‌هاي توسعه با محوريت بخش صنعت تدوين شده‌اند. اين در حالي است كه آثار و پيامدهاي محوريت اين بخش بر ساير بخش‌هاي اقتصادي همواره مورد بحث و گاهي مناقشه‌هاي اساسي بوده و تأثير بخش صنعت بر سلامت از جمله زواياي پنهان اين تأثيرگذاري و مناقشه‌ها است. بنابراين، اين مقاله كوشيده است تا تأثير صنعتي شدن را بر نرخ مرگ و مير كودكان و به‌ويژه كودكان زير يك سال در مناطق ايران مورد بررسي قرار دهد. براي اين منظور، داده‌هاي مورد نياز در بخش صنعت از مركز آمار ايران و داده‌هاي مربوط به نرخ مرگ و مير كودكان زير يك سال از سازمان ثبت احوال كشور طي سال‌هاي 92-1384 جمع‌آوري و براي تخمين مدل از روش اقتصادسنجي پنل ديتا استفاده شده است. نتايج تحقيق نشان داده است كه بهبود وضعيت صنعتي مناطق باعث كاهش نرخ مرگ و مير كودكان زير يك سال و در نتيجه بهبود وضعيت سلامت آن‌ها شده است. از نظر سياست‌گذاري، توسعه همگن مناطق در بخش صنعت امري لازم براي دست‌يابي بهتر به سلامت بوده و به عبارتي، رشد متوازن بخش صنعت در مناطق ايران مي‌تواند زمينه را براي بهبود سلامت كودكان فراهم نمايد.