مقايسه وضعيت بهداشت و درمان استان‌هاي ايران: سنجش توسعه‌يافتگي با استفاده از شاخص موريس

دسترسي مطلوب به امكانات و خدمات بهداشتي و درماني، يكي از اصلي‌ترين پيش‌نيازهاي تحقق توسعه انساني محسوب مي‌گردد. بر همين اساس، هدف پژوهش حاضر، مقايسه وضعيت بهداشت و درمان استان‌هاي ايران طي سال‌هاي 1392-1390 مي‌باشد. بدين منظور، داده‌هاي مورد نياز براي محاسبه شاخص‌هاي بهداشتي و درماني از مركز آمار ايران استخراج گرديده و براي سنجش توسعه‌يافتگي استان‌ها، از شاخص موريس استفاده شده است. بر اساس نتايج، سطوح توسعه‌يافتگي استان‌ها داراي اختلاف بسيار زياد مي‌باشد. بسياري از استان‌ها در گروه استان‌هاي كمترتوسعه‌يافته و توسعه‌نيافته قرار دارند و با گذشت زمان نيز، وضعيت آن‌ها بهبود چنداني نيافته است. همچنين نتايج نشان مي‌دهد كه بيشترين و كمترين درجه توسعه‌يافتگي به ترتيب مربوط به استان‌هاي يزد (با ميانگين 811/0) و البرز (با ميانگين 262/0) مي‌باشد. بنابراين و از بعد سياست‌گذاري، نتايج اين پژوهش نشان‌دهنده ضرورت توجه بيش از پيش به وضعيت بهداشت و درمان استان‌هاي توسعه‌نيافته كه در صدر آن‌ها استان‌هاي البرز، سيستان و بلوچستان و زنجان قرار دارند، مي‌باشد.