بررسي اثرات افزايش تراكم ساختماني بر شاخص هاي كيفيت زندگي در شهر تالش

هر گونه تغيير در وضعيت تراكم ساختماني اثرات محسوس و كوتاه مدت بر جامعه و كالبد محيط مسكوني بر جاي مي گذارد. عوارض اجتماعي، فرهنگي و زيست محيطي تصميمات تراكم در مقياس محلي، كيفيت زندگي ساكنين را تحت الشعاع قرار مي دهد. تغيير در كيفيت زندگي منجر به تغيير در پايداري اجتماعي مي شود. در حال حاضر اتفاق نظر چنداني در زمينه چيستي مفهوم كيفيت زندگي وجود ندارد. اين مفهوم در حوزه هاي متفاوت علمي با برداشتهاي متفاوت بكار برده مي شود. در اين پژوهش كيفيت زندگي به بخش هاي دسترسي به خدمات، رضايتمندي و تعلق مكاني، احساس امنيت، بهداشت و تعاملات اجتماعي تقسيم شده است كه در سطح محلات شهر تالش واقع در استان گيلان مورد بررسي قرار گرفته است. پژوهش حاضر در پي بررسي: ماهيت، علل، اثرات و در نهايت ارائه راهكارهايي براي حل مساله است. روش اصلي مورد بررسي روش توصيفي –تحليلي است كه البته از روش هاي كمي براي محاسبه اندازه تراكم (جمعيتي، مسكوني و ساختماني) نيز استفاده شده است. روش هاي گردآوري اطلاعات هر دو روش كتابخانه اي و ميداني (مبتني بر پرسشنامه خانوار) استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل اطلاعات نيز از روش هاي كمي و كيفي، و همچنين نرم افزارهاي مختلف مانندArcGIS و SPSS استفاده شده است. تحليل شاخص هاي كيفيت محيطي از طريق بررسي هاي ميداني با تكميل پرسشنامه ها از شهروندان انجام گرفت و بعد از جمع آوري و تحليل و بررسي داده ها نتايج تحقيق نشان مي دهد كه افزايش تراكم ساختماني بر شاخص هاي كيفيت زندگي شهروندان دستيابي به خدمات ، بهداشت، ايمني و امنيت و رضايتمندي از مسكن موثر بوده است. در جستجوي راهكار و ارتقاء شاخص هاي كيفيت زندگي تقويت محله محوري و هويت محله ها، ارتقاي امنيت و بهداشت محلات،كاربري مختلط زمين شهري، هدايت توسعه به سمت زمين هاي موجود و برنامه ريزي مسكن پيشنهاد شده است.