بررسي شاخص‌هاي كارآفريني در ايران: 2015-2010

جايگاه اول اقتصادي از مهم‌ترين اهداف مندرج در سند چشم‌انداز جمهوري اسلامي ايران در افق 1404 است. به منظور دست‌يابي به اين هدف، الزامات فراواني وجود دارد كه توسعه كارآفريني يكي از اساسي‌ترين آن‌ها مي‌باشد. در ادبيات اقتصادي، از كارآفريني به عنوان موتور رشد و توسعه اقتصادي ياد مي‌شود كه افزايش بهره‌وري و ايجاد اشتغال از مهم‌ترين پيامدهاي آن است. در همين راستا، توسعه كارآفريني همواره مورد توجه سياست‌گذاران تمامي كشورها و به خصوص كشورهاي در حال توسعه از جمله ايران بوده است. مطالعه حاضر با هدف پاسخگويي به اين پرسش كه «آيا ايران در توسعه كارآفريني موفق بوده است؟» به بررسي شاخص‌هاي كارآفريني در ايران طي سال‌هاي 2015-2010 پرداخته است. نتايج دلالت بر آن دارد كه با وجود روند صعودي شاخص‌هاي كارآفريني در جهان، شاخص‌هاي كارآفريني در ايران، نوساناتي را تجربه نموده و با شتابي كمتر از ميانگين ميانگين جهاني افزايش يافته است. علاوه بر آن، ايران تنها در دور شاخص پويايي بازار داخلي و زيرساخت‌هاي فيزيكي و خدماتي عملكردي بهتر از ميانگين جهاني داشته است. بنابراين و از ديدگاه سياست‌گذاري، نتايج اين مطالعه نشان‌دهنده ضرورت مضاعف توجه به شاخص‌هاي كارآفريني به منظور توسعه كارآفريني در ايران مي‌باشد.