سايه‌ مرگ در صنايع توليدي ايران مطالعه‌ موردي صنايع منتخب استان‌هاي يزد و اصفهان

اقتصاد مقاومتي را مي‌توان از زواياي متعددي مورد بحث و بررسي قرار داده و در اين ميان بقاي بنگاه‌هاي موجود در هر اقتصاد نمودي از مقاومت اقتصادي در برابر متغيرهايي مانند شوك‌هاي اقتصادي است. اين در حالي است كه در سوي ديگر و در ادبيات اقتصاد صنعتي، خروج بنگاه از فعاليت اقتصادي با دو رويكرد خروج ناگهاني و خروج تدريجي تبيين گرديده و از خروج تدريجي در ادبيات اين حوزه با عنوان سايه‌ي مرگ ياد شده است. با اين وجود و اگرچه سايه‌ي مرگ پديده‌اي است كه در سال‌هاي اخير و تنها در كشورهاي توسعه‌يافته مورد مطالعه قرار گرفته اما تنها مطالعات معدودي در اين حوزه و در كشورهاي در حال توسعه انجام شده است. بر اين اساس اين مقاله مي‌كوشد تا تأثير متغيرهاي گوناگون بر خروج تدريجي يا سايه‌ي مرگ را براي بنگاه‌هاي كوچك و متوسط صنايع مواد غذايي و آشاميدني و نساجي در استان‌هاي يزد و اصفهان‌ تبيين نمايد. با استفاده از مدل مخاطره‌ي كاكس و آزمون ميانگين يك جامعه، نتايج اين پژوهش بيانگر آن است كه ميانگين بهره‌وري نيروي كار، ميانگين بهره‌وري كل، ميانگين اندازه و ميانگين سودآوري بنگاه‌هاي خارج شده نسبت بنگاه‌هاي باقيمانده كمتر بوده، موضوعي كه پديده‌ي سايه‌ي مرگ را در صنايع توليدي ايران تأييد مي‌نمايد. بنابراين براي ماندگاري بيشتر بنگاه‌هاي موجود در اقتصاد ايران و به عبارتي تاب‌آوري بنگاه‌هاي اقتصادي توجه به بهره‌وري آن‌ها امري لازم است. اين موضوع در بنگاه‌هاي كوچك و متوسط از اهميتي دوچندان برخوردار است.